Een wereld waarin mens en natuur in balans met elkaar leven. Waarin de mens respect toont voor haar omgeving en begrijpt dat de natuur van levensbelang is. Waarin de natuur beleeft en benut mag worden, maar waar nodig ook beschermt wordt. Het is anno 2020 een idealistisch droombeeld, maar ik ben ervan overtuigd dat het realiteit moet én kan worden. Maar hoe krijgen we dat voor elkaar?

Wat mij betreft is het antwoord op die vraag simpel, namelijk: alle jongeren de natuur in. Jongeren zijn de toekomst en zullen over niet al te lang gaan bepalen wat er in dit land gebeurt. Zij zitten opgescheept met de problemen die wij nu veroorzaken of al hebben veroorzaakt. Als we een wereld willen die in balans is, dan is het belangrijk dat de heersende generatie zich beseft hoe mooi en belangrijk natuur is.

Van beleven naar beschermen

Eerder beschreef ik de de drie B’s van natuurbescherming en hoe zij de oplossing bieden voor het stopzetten van de achteruitgang van de natuur. Daarin beschrijf ik dat de natuur Begrijpen leidt tot het hebben van een Belang bij (de gezondheid van) de natuur. Zodra we ergens een belang bij hebben zijn we ook geneigd om het te Beschermen en er zorg voor te dragen.

Wat ik in dit verhaal maar heel kort heb genoemd is de B die voor Begrijpen komt, namelijk: Beleven. De natuur begrijpen vanuit boeken en online theorieën is weliswaar niet onmogelijk, maar niet de meest eenvoudige of diepgaande optie. Wanneer we de natuur op jonge leeftijd al beleven, creëren we mooie herinneringen. Herinneringen die we de rest van ons leven mee nemen en doen denken aan die prachtige tijden. Door te springen over slootjes, te klimmen in bomen en vlinders achter na te rennen vormen we vanzelf een band met de natuur. Die band zal er dikwijls toe leiden dat we er meer van willen weten, de natuur willen behouden en beschermen. Zo gaan de B’s vanzelf rollen.

Alle jongeren naar buiten

Als samenleving zijn we echter zo ver van de natuur af komen te staan dat we niet meer in zien hoe belangrijk de natuur is. Voor ons, maar ook voor al het andere leven op de wereld. En zolang we niet in zien hoe belangrijk iets is, zullen we het niet waarderen en zeker niet beschermen. Daarom pleit ik er voor om alle jongeren weer de natuur in te krijgen.

In de praktijk blijkt het echter niet zo makkelijk om dit voor elkaar te krijgen. Jongeren hebben andere interesses en zijn moeilijk te bereiken. Kinderen groeien niet meer buiten op en mogen niet meer klimmen, vallen of vies worden. Scholen hebben doorgaans hun handen vol om alle lesdoelen te behalen en in hun vrije tijd houdt de digitale industrie de jongeren binnen.

Een onmogelijke opgave dus? Ik denk van niet! Steeds vaker kom ik jongeren tegen die nieuwsgierig zijn naar de natuur en vaker naar buiten willen. Ze willen in slootjes springen, in bomen klimmen en de rust van de natuur ervaren. Soms weten ze alleen niet hoe of kunnen ze net dat duwtje in de rug gebruiken, maar ze willen het wel. Wat mij betreft een prachtige kans en een hoopvol vooruitzicht. Daarom zeg ik: Alle jongeren naar buiten!

Ben jij net zo hoopvol als ik of zie je de toekomst voor de natuur somber in? Of denk je dat de oplossing helemaal niet in jongeren te vinden is? Ik ben erg benieuwd naar jouw visie en ideeën, dus laat het me weten in de comments.

Dylan Haanappel

Een ex-pessimist, altijd druk en pas 32. Ik ben verslaafd aan het opdoen en delen van kennis. Ooit was ik surfer, later een backpacker, maar nu vooral een mens dat blij wordt van buiten zijn. Je leest hier meer over mij en mijn reis naar een leven in de buitenlucht.