Kerst, misschien wel mijn minst favoriete tijd van het jaar. Het is de combinatie van dingen. Het gebrek aan zonlicht, de verplichte gezelligheid en de nutteloze cadeaus. Vooral dat laatste, het kopen om te kopen, daar snap ik echt niets van. Waarom toch? Ik zeg: geef dit jaar eens helemaal niks!

Het is niet dat ik niet van cadeaus houd, in tegendeel zelfs. Het idee dat iemand speciaal aan mij heeft gedacht, iets heeft gevonden dat ik waarschijnlijk leuk vind en daarvoor naar de winkel is gegaan, dat vind ik geweldig. Of dat een vriend toevallig iets tegenkwam en dacht: dat is iets voor Dylan! Dat zijn toch de mooie kleine dingen in het leven. Maar het kopen van cadeau’s omdat dat nou eenmaal bij een feest hoort, dat vind ik zo’n onzin. Het is een mooi voorbeeld van de destructieve consumptiemaatschappij, waarbij bezit belangrijker is dan gewoon zijn en goed contact hebben.

En dat contact is nou net het mooie deel van kerst. Hoewel ik een ongeëvenaarde hekel heb aan geforceerde gezelligheid, ben ik stiekem wel gaan houden van de donkere dagen, de warme chocolademelk en het samenkomen met fijne mensen. Ik heb het idee moeten loslaten dat de bezoekjes verplicht zijn en als het echt niet uitkomt, dan kom ik op een ander moment wel even m’n gezicht laten zien. Het is even wennen, maar dat maakt de dagen ook ineens een heel stuk fijner en een bezoek wordt dan ineens heel oprecht. Het draait dan niet meer om het uitgebreide eten of de cadeau’s, maar om het samen komen en genieten van elkaar. Daar kan geen cadeau tegenop!

Bovendien kan ik 9 van de 10 dagen niets bedenken dat ik nog niet heb of echt wil hebben. Waar ik als kind de cadeau-lijstjes voor sinterklaas en kerst al maanden van te voren was begonnen en nooit af kreeg, zou ik nu niet weten wat ik wil hebben. In tegendeel zelfs, de afgelopen jaren ben ik mij steeds beter gaan voelen naarmate ik minder spullen in huis had.
Hoe moet een ander dan ooit weten wat hij/zij voor mij kan kopen? Toen Marije en ik voor het eerst onze verjaardagen met elkaar vierden hebben we daarom afgesproken niet speciaal voor die gelegenheid cadeaus te moeten kopen. Als we ergens tegenaan lopen waarvan we weten dat de ander dat graag wilt, of kan gebruiken, dan geven we elkaar een spontaan cadeau. En dat is altijd extra leuk, want niemand die het verwacht. En met kerst drinken wel lekker een glaasje wijn of trekken we er een dagje samen op uit.

Dus mijn kerstboodschap van dit jaar is: laat die verplichte cadeaus eens achterwege! Behalve als je een whisky voor me wilde kopen, whisky mag altijd ; )

Dylan Haanappel

Een ex-pessimist, altijd druk en pas 32. Ik ben verslaafd aan het opdoen en delen van kennis. Ooit was ik surfer, later een backpacker, maar nu vooral een mens dat blij wordt van buiten zijn. Je leest hier meer over mij en mijn reis naar een leven in de buitenlucht.