Het is een bijzondere dag, deze zaterdag 21 maart. Ik had een aantal hele mooie blogs voor je klaar staan, want het is vandaag de eerste dag van de lente! Ik ben er vreselijk aan toe: zingende vogels, betere temperaturen en langere dagen. Een perfect moment om een aantal mooie wandelingen met je te delen of tips te geven hoe je met je gezin vaker naar buiten kunt. Maar met z’n allen naar buiten, dat is eigenlijk helemaal niet handig nu, of wel?

De coronacrisis behoeft inmiddels geen introductie meer. Vrijwel heel Nederland zit thuis en met ons menig ander land. We werken zoveel mogelijk op afstand en blijven minimaal 1,5 meter bij elkaar uit de buurt. Althans, dat zijn de maatregelen die de regering ons heeft opgelegd. Zelf zit ik al een week grotendeels thuis en is zelfs de eerst vrijmibo via Microsoft Teams (voorheen Skype for Business) een feit. Tot mijn stomme verbazing zag ik op Twitter echter dat grote aantallen mensen totale lak lijken te hebben aan de maatregelen.

Op sociale media volg ik menig boswachter, natuurbeheerder en ecoloog. Het is mijn vakgebied, ik blijf graag op de hoogte én ik word ontzettend blij van de enthousiaste berichten van mijn mede-vakidioten. Maar helaas komen zij ook regelmatig vervelende dingen tegen. Afvaldumpingen in het buitengebied, agressieve baasjes van loslopende honden en nachtelijke dwalers in afgesloten natuur zijn haast dagelijkse kost. Vandaag was het een ander beeld dat mij liet schrikken: hordes mensen die, bijna schouder aan schouder, samen de natuur op hebben gezocht. In grote groepen familie en vrienden genoten ze vandaag van het eerste lente-zonnetje.

Het broedseizoen

Ten eerste kan het grote aantal recreanten een probleem opleveren. 15 maart is het broedseizoen officieel begonnen, althans, volgens onze richtlijnen. Bepaalde gebieden zijn daarom afgesloten: de vogels hebben rust nodig om te kunnen broeden. Grote groepen recreanten op hetzelfde tijdstip in een kleiner gebied kan daardoor zorgen voor verstoring en onrust. Bovendien lappen we de regels in een groep makkelijker aan onze laars en laten we honden bijvoorbeeld sneller los lopen. Maar dat terzijde, want hier gaat mijn verhaal van vandaag niet eens over.

Normaal gesproken moedig ik elke wandeling in de natuur aan, dat weten jullie. Maar op dit moment, in tijden van een unieke crisis, moeten we ons aanpassen. Kunnen we dan helemaal niet meer naar buiten, hoor ik je denken. Jawel, dat mag gewoon, want ons land is (nog) niet in complete lockdown. Er zijn echter een aantal simpele regels waar je je aan moet houden. De belangrijkste: 1,5 meter afstand houden van elkaar. Dat kan ook prima als je de natuur in gaat, lieve mensen!

Naar buiten tijdens de coronacrisis, kan het?

Soms zal dat betekenen dat je even je pas in moet houden of zonder je gebruikelijke wandelgenoten op pad moet. Misschien was je van plan om eindelijk weer met je verre oom en tante te gaan wandelen of zou er een groep vrienden jouw kant op komen. Jammer, maar dat kan nog wel even wachten. Neem ze desnoods digitaal mee in je wandeling, maar houd je aan de richtlijnen. Zo moeilijk is het niet en verdorie, het is voor een goed doel! Samen houden we het virus binnen de perken en besparen we misschien wel heel wat levens.

Naar buiten gaan in de coronacrisis? Prima, maar dan wel met zo min mogelijk mensen (liefst alleen) en met 1,5 meter afstand!

Belangrijk update zondag 22 maart 2020:

Vandaag komen meerdere natuurorganisaties met het bericht naar buiten dat hun gebieden worden overstroomd door duizenden bezoekers. Ook roepen diverse strandtenten, die al dicht zijn maar graag het virus indammen zodat ze deze zomer weer open kunnen, om thuis te blijven. Het is lekker weer en het strand zit vol met mensen. Dit is geen verantwoordelijk gedrag in deze situatie! Blijf dit soort dagen thuis en zoek vooral niet de drukte op! 

Dylan Haanappel

Een ex-pessimist, altijd druk en pas 32. Ik ben verslaafd aan het opdoen en delen van kennis. Ooit was ik surfer, later een backpacker, maar nu vooral een mens dat blij wordt van buiten zijn. Je leest hier meer over mij en mijn reis naar een leven in de buitenlucht.