Afgelopen vrijdag was ik even niet buiten. Mijn buitenkleding kon eindelijk in de was, want die had ik voor een dag ingewisseld voor m’n pak. In het prachtige academiegebouw van de Utrecht University ontving ik namelijk mijn masterdiploma!

Master of Science. Het is heel wat, en toch ook weer niet. Het is vooral een heel mooi papiertje dat bewijst dat ik wetenschappelijk onderzoek kan doen. Maar meer nog bevestigt het voor mij de uitspraak “waar een wil is, is een weg”. Toen ik namelijk tijdens mijn bachelor aan de Willem de Kooning Academy voor het eerst aanklopte bij de universiteit, toen nog de Universiteit Leiden, moet men gedacht hebben: “wat komt die gast hier doen?”. Want wie maakt er nou de stap van grafisch vormgeving naar de natuurwetenschap?

Nou, ik dus. Ik was op zoek, naar wat ik echt wilde, naar waar ik blij van werd. En al snel bleek dat de natuur te zijn. Maar een tweede bachelor, dat is niet te betalen! En dus koos ik voor de omweg: een master duurzaamheid / natuurwetenschappen. Een master waarin het mogelijk was om meer te leren van ecosystemen, ecologische processen en zelfs praktisch natuurbeheer. En daar wilde ik meer van weten!

Zo geschiedde. Ik deed als student onderzoek naar het eetgedrag van de wisenten in het Kraansvlak en ging daarna plots aan het werk als onderzoeksmedewerker bij diezelfde wisenten. Ondertussen volgde ik cursussen op het gebied van veldecologie, kettingzagen en natuurbeheer. Ik liep mee met boomverzorgers, boswachters en biologen, en wist steeds beter wat ik wilde. Eind 2017 kreeg ik de kans om me bij PWN 9 maanden onder te dompelen in de natuur in de duinen en het beheer van damherten. En de vruchten van al die ontwikkelingen, die plukte ik vrijdag met het ophalen van mijn diploma.

Dat diploma, dat voornamelijk staat voor wetenschappelijk onderzoek, maar voor mij nog meer staat voor een reis richting natuur, natuurbeheer en ecologie. Een reis die ik nooit had kunnen doorlopen zonder de creatieve handvatten van de kunstacademie en het doorzettingsvermogen en zelfreflectie dat ik daar heb meegekregen. Ik heb mijn passie gevonden en geheel op mijn manier.

Het het dan niet makkelijker gekund? Had ik niet gewoon bos en natuurbeheer kunnen studeren? Absoluut, had ik dit alles van te voren geweten. Maar dat deed ik niet en dus moest het anders. Omslachtig en met heel veel zijwegen, maar wel zo dat ik 100% zeker weet dat dit is waar ik blij van word. Ik had het echt niet anders gewild.

En dus ben ik trots. Niet zozeer omdat ik nu een “Master of Science” ben, maar omdat ik weet wat ik wil en wat ik écht belangrijk vind. Het is tijd om mijn handen vies te maken en mijn bijdrage te leveren aan de Nederlandse natuur. Of ik dat als boswachter, boomverzorger of ecoloog ga doen, dat zal de tijd leren. Ik heb er in ieder geval enorm veel zin in!

Benieuwd naar wat ik de komende tijd allemaal mee maak of nieuwsgierig naar details van de afgelopen jaren? Aarzel niet en stuur me gewoon een berichtje. Dat kan het makkelijkst via contactformulier.

Dylan Haanappel

Een ex-pessimist, altijd druk en pas 32. Ik ben verslaafd aan het opdoen en delen van kennis. Ooit was ik surfer, later een backpacker, maar nu vooral een mens dat blij wordt van buiten zijn. Je leest hier meer over mij en mijn reis naar een leven in de buitenlucht.