Het is nog vroeg als we het leefgebied van de Europese bizon binnen wandelen. De zon komt net op en de vogels zingen hun ochtendlied. Daar staan we dan, in een gebied dat we nog niet goed kennen. Gelukkig weten we ongeveer welke kant we op moeten en slaan al snel links af, weg van het pad. Daar klimmen we een duin op en stappen het dennenbos is. Plots staan we stil, verbijsterd en met kippenvel op de armen.

Het natuurmoment: Het dennenbos

Vanaf de duintop staren we een oneindig dennenbos in, althans, zo lijkt het. Overal waar we kijken staan torenhoge dennen, continue in strijd om de hoogste te worden en als eerste de zonnestralen op te vangen. De bodem is begroeit met groener gras dan wij ooit hebben gezien. In de verte horen we een buizerd, op zoek naar een ochtendmaal. Dichterbij scharrelt de winterkoning over de grond en horen we een boomkruiper een lied zingen.

Op dat moment kruipen de eerste zonnestralen tussen de groene boomtoppen door en verlichten de wondere wereld aan onze voeten. In scherpe, doch fijne stralen verwarmt de warmteplaneet de bodem, de vogels én onze gezichten. Het ochtendlicht heeft iets magisch en we wanen ons écht in een andere wereld. Alsof het bereiken van de duintop een soort Narnia-kast heeft geopend en we in één stap van deze aardbol zijn verdwenen.

Zodra we ons weer hebben herpakt en weer met de voeten in de aarde staan, lopen we rustig het bos in. Met elke stap wordt de verwondering groter. Overal zien en horen we leven. Vogels, insecten, maar zelfs de bomen lijken het naar hun zin te hebben. Het is alsof al het leven in het bos verlangend heeft uitgekeken naar de eerste zonnestralen en daar nu van geniet. En dat werkt aanstekelijk, de glimlach op onze gezichten blijft nog uren zichtbaar. Ook nadat we het bos al weer lang en breed uit zijn, want zo groot bleek het niet eens te zijn. Wat een beetje onwetendheid al kan doen! De Europese bizon vonden we deze dag helaas niet, maar dat deed er wat ons betreft inmiddels niet meer toe.

Een deken van rust

Deze dag zal mij altijd bij blijven. We wisten al langer dat het buiten mooi is en dat een wandeling door de natuur ontzettend fijn kan zijn. Ik ben altijd fan geweest van de bossen, ik voel me er thuis en er valt vaak een deken van rust over me heen. Toch was het dennenbos met zijn statische bomen en homogene uitstraling zeker niet favoriet. Maar de wereld die er hier voor ons open ging is haast niet te beschrijven. Het heeft mij doen beseffen dat er in elk stukje natuur een verassing en bepaalde pracht schuilt. Dat is toch geweldig?!

“Natuurmomenten” is een nieuwe serie op Dylan gaat naar buiten, te vinden onder Naar buiten. De afgelopen jaren heb ik regelmatig een mooi natuurmoment in de buitenlucht mee gemaakt, zoals tijdens mijn werk als wisentonderzoeker of op reis naar de Lofoten. Sommige momenten zijn zo speciaal dat ze het verdienen verteld te worden in een apart verhaal. Dat is “natuurmomenten”.

Meer verhalen lezen? Je kunt de blog volgen op Facebook of check hier wat ik nog meer heb geschreven.

Dylan Haanappel

Een ex-pessimist, altijd druk en pas 32. Ik ben verslaafd aan het opdoen en delen van kennis. Ooit was ik surfer, later een backpacker, maar nu vooral een mens dat blij wordt van buiten zijn. Je leest hier meer over mij en mijn reis naar een leven in de buitenlucht.