Zoals je wellicht gemerkt hebt lukt het mij vrijwel nooit om elke week een ontdekkingen blog te schrijven. Niet dat er te weinig ontdekkingen zijn, want de natuur houdt nooit op met verbazen. Door alle bezigheden heb ik simpelweg de tijd niet om elke week foto’s uit te zoeken en een fijne opsomming te maken. Daarom schakel ik in 2018 over op een maandelijkse ontdekkingen! Met vandaag de eerste: Januari 2018.

Hoewel ik niet veel buiten ben geweest in de eerste maand van het jaar, heb ik toch wel een paar mooie waarnemingen gedaan. Een hoop oude bekenden, maar ook een aantal échte ontdekkingen. Zo kon ik bij het toepasselijke vogelmeer mijn eerste kievit inchecken op Waarneming. Bij gebrek aan “beter” ben ik bovendien eens beter naar eenden gaan kijken en wow! wat zijn dat er veel. En wat zitten er soms mooie tussen. Ik mocht hier al de tafel-, kuif- en bergeend aan m’n ontdekkingen toevoegen. Die laatste heeft mij vooral verbaasd met zijn prachtige kleuren. (“zijn”, omdat de mannetjes toch het beste kleed dragen).

Januari was ook de maand van bijzondere waarneming van “normalere” soorten. Zo kwam ik diep in het duin een huiskat tegen, landen er ineens +-50 koperwieken in de tuin en pikte een sperwer een mees uit de boom, terwijl wij op twee meter afstand stonden te kletsen! Later in de maand kwam ik in het bos naast ons huis een ree tegen, die zien we hier niet meer zo snel. Het verschil in reactie met de damherten was dan ook duidelijk: het ree liet zich geen minuut begluren en was zo weer achter het duin verdwenen. Een aantal dagen later zagen we echter een ree vlak achter het huis! Hoewel het absoluut niet met zekerheid te zeggen valt houd ik me voor dat het hetzelfde dier was en even kwam buurten.


Toch was er nog een vaak geziene soort die de maand wat extra kleur gaf. Of eigenlijk moet ik zeggen: soorten. Ik heb het namelijk over de meesjes, en dan voornamelijk de kool- en pimpelmees. Begin januari keek ik een ochtendje mee met de lokale vogelringer, die letterlijk doet wat het zegt: vogels ringen. Vogels worden gevangen in een net, zijn of haar kenmerken worden opgeschreven (zoals leeftijd, gewicht, etc.) en indien nog afwezig krijgen ze een ring om de poot met een nummer. Die ring zorgt er voor dat als de vogel in de toekomst weer wordt “afgelezen”, de data aan diezelfde vogel wordt gekoppeld. Zo kan er goed onderzoek gedaan worden naar bijvoorbeeld trekpatronen, maar ook hoe het met een soort gesteld is. Het ringen doet totaal geen kwaad: de vogel heeft geen last van de ring en kan na het vangen gewoon weer heerlijk uitvliegen.
Ondanks dat we erg pech hadden met het aantal vogels (slechts een paar koolmeesjes en een enkele pimpelmees) was het een mooie ochtend. Ik had voor het eerst een (levende) vogel in mijn hand en ik kan je zeggen: die meesjes zijn feller dan je denkt. Het zijn echte vechtertjes en blijven net zo lang in je vingers pikken tot je ze weer los laat. Het doet mij denken aan een vriendin van mij die, net als de meesjes, ook niet zo groot is, maar waar je echt niet mee moet sollen!

Een leuke bijkomstigheid waren de waarnemingen via de wildcamera bij de waterpoel voor de deur. Ik had al snel beet met een hoop dorstige damherten, badende meesjes, merels en gaaien en zelfs een vosje. Maar de leukste verrassing was toch wel deze bosuil, die even kwam buurten.


Naast de vogels en andere dieren van het park ben ik bovendien wat meer naar het duin gaan kijken. De beheerder van het Nationaal Park zet enorme stappen om de natuurlijke dynamiek van het duin terug te brengen/ in stand te houden. Eén van die stappen is het terugbrengen van de natte duinvalleien. Doordat er vroeger water werd gewonnen in het duin, is de grondwaterstand hard omlaag gegaan. Nu de waterwinning hier is gestopt, doet zich de mogelijkheid weer voor om het grondwaterpeil omhoog te brengen en daarmee natte duinvalleien terug te brengen. Die valleien zijn niet alleen prachtig om te zien, maar biedt ook mogelijkheden voor bijzondere plant- en diersoorten om zicht te nestelen. Meer info over dit project lees je hier, maar ik raad je vooral aan eens een kijkje te nemen!

Wederom weer een mooie maand, met leuke ontdekkingen. Maar er komt snel meer! Eind januari zijn we een weekje naar Noorwegen geweest en hebben daar heel veel mooie ontdekkingen gedaan. Die volgen snel op de blog, dus houd de site in de gaten! Nu ben ik wel benieuwd, wat ontdek jij gemiddeld in een maand? Zie je veel nieuwe dingen, of valt dat eigenlijk nog wat tegen? Laat het me weten in de comments!

Dylan Haanappel

Een ex-pessimist, altijd druk en pas 32. Ik ben verslaafd aan het opdoen en delen van kennis. Ooit was ik surfer, later een backpacker, maar nu vooral een mens dat blij wordt van buiten zijn. Je leest hier meer over mij en mijn reis naar een leven in de buitenlucht.