Terugblikken 1 jaar Dylan gaat naar buiten

Terugblik: 1 jaar Dylangaatnaarbuiten.nl

Eind januari 2017 ging ik voor het eerst online met Dylan gaat naar buiten. Een nieuw avontuur met als hoofdmissie: meer buiten in mijn leven krijgen. Inmiddels een jaar verder is het hoog tijd om terug te kijken en antwoord te geven op de vraag: hoe staat het er voor?
Allereerst moet ik, heel cliché, zeggen: de tijd is voorbij gevlogen. Het voelt alsof de site pas net online is en ik nog geheel aan het begin van dit avontuur sta. En dat voelt eigenlijk best goed. Hoewel er al veel is veranderd, merk ik dat er nog heel veel anders kan en ik heel veel anders wil. Gelukkig is er nog tijd zat om dat voor elkaar te krijgen.

In totaal schreef ik tussen februari 2017 en januari dit jaar 32 blogs (en Marije 2) en bezochten iets meer dan 2000 mensen de website. Reacties kwamen vooral via Facebook, op de blog slechts 20 keer. Met 359 views is 8 maanden lang leven zonder afval het best gelezen stuk, maar de column over de verschrikkelijke fotograaf van deze week lijkt ‘m binnenkort in te gaan halen (op moment van schrijven 279 views). En hoewel de grove meerderheid van de bezoekers uit Nederland komt, is de blog in meer dan 30 landen bezocht! Maar goed, back to business.

Naar buiten met wisenten
Toen ik vorig jaar aan de blog begon was het buiten-avontuur al even begonnen. In september 2016 accepteerde ik een baan als wisent-onderzoeker en wie onderzoek doet naar (semi-)wild levende dieren moet wel naar buiten -jeeej-. Toentertijd deelde ik al hoe een gemiddelde week als wisent-onderzoeker er ongeveer uit ziet (gemist? lees het hier terug). Met daarnaast vrijwel geen verplichtingen spendeerde ik ook m’n vrije tijd in de duinen of de bossen en gingen we in de weekenden regelmatig op pad. In januari was het onderzoek afgerond en ik wist dat ik in maart weer in dienst zou treden bij mijn oude werk (bedrijfsleider in de horeca). Ik had dus alle tijd van de wereld om er op uit te trekken.
Zo hielp ik een boseigenaar met het beheer, hing ik regelmatig op het strand en ging ik op pad met Jord, op zoek naar rust en evenwicht in Marokko. Ik heb daar een hele week kunnen ontspannen op een prachtige locatie met veel zon en mooie mensen, maar heb ook kennis gemaakt met een intens gevoel van rust. Er ontstond steeds meer bewustzijn van ingebouwde patronen en de constante drang om gevoelens af te keuren. Het was het begin van een prachtig proces dat zorgt voor heel veel rust en daardoor ruimte creëert om weer echt te zijn.
Dat gevoel maakte snel plaats voor het oude, drukke bestaan. De rust en het intense gevoel van zijn die ik samen met Jord heb ervaren zal ik echter niet snel vergeten. Hoewel ik op dit moment een baan als onderzoeksmedewerker combineer met het schrijven van een masterthesis en diverse cursussen, ben ik mij wel meer bewust van mijn gevoel en onderliggende patronen. Zo leerde én schreef ik eerder over de kracht van het nee-zeggen en luister ik vaker naar m’n onderbuik-gevoel.

Tussen maart en oktober ging het wat minder. Ik werkte als bedrijfsleider bij een seizoensafhankelijke horeca-zaak en had daardoor weinig tijd en energie om dingen voor mijzelf te doen. Lange werkweken, ingewikkelde personeelsproblemen en financiële druk lieten de stress hoog op lopen en aan mijzelf denken deed ik niet veel. Van schrijven kwam niet veel terecht, dus hier was het ook vrij rustig. Wel bracht ik tussendoor een heerlijk weekend door in de Ardennen, want ik ging naar buiten met Koen.
Maar, met mijn ervaringen van januari in mijn achterhoofd was het tijd om knopen door te hakken. Ik moest zekerheden los laten en in het diepe te duiken. Zo stopte ik met het werk als bedrijfsleider en ging ik mijn aandacht volledig focussen op m’n passie: de natuur. Ik besloot m’n masteropleiding weer op te pakken en mij verder te ontwikkelen op het gebied van natuurbeheer. Daarnaast ging ik opnieuw aan de slag als onderzoeksmedewerker en landde ik een afstudeerstage in het werkveld. En toen ging het snel.
In oktober werd mij gevraagd of ik een aantal maanden op een huisje wilde passen midden in de natuur. We wilden al langere tijd van ons huurhuis in Den Haag af en zeiden dus gelijk de huur op. In november verhuisde ik naar Bloemendaal en sinds december wonen Marije en ik hier allebei. Dit was gelijk het begin van een nieuw avontuur: we proberen de komende 8 maanden namelijk naar een afval-vrij bestaan toe te werken. Geen plastic meer in huis, geen verpakt voedsel gebruiken en zoveel mogelijk producten hergebruiken. Een uitdagend avontuur waar we allebei ook graag onze ervaringen over delen.

Terug naar het buiten zijn: wat betreft de hoeveelheid buiten in mijn leven is er al veel verbeterd en daar word ik blij van. Hoewel ik (nog) veel tijd op kantoor door breng, maakt de omgeving het wel heel makkelijk om even wat buitenlucht te happen, zeker met deze 5 manieren om vaker naar buiten te gaan. Bijna elk weekend trek ik er wel met de verrekijker en/of fotocamera op uit en als ik het binnen zitten echt niet meer trek loop ik gewoon even een rondje om het kantoor of het huis.
Maar de verandering is fundamenteler. Het afgelopen jaar heeft de basis gelegd voor een toekomst die beter bij mij past, een toekomst in de buitenlucht. En hoewel ik er nog niet ben en zeker nog niet weet waar ik precies naar toe wil, ben ik wel goed op weg. Het roer is om en die richting houd ik voorlopig aan. Voor het komende jaar heb ik een aantal, niet al te serieuze, doelen bedacht. In 2018 wil ik:

– elke week minimaal 1 keer verdwalen
– een natuurfoto publiceren in een tijdschrift, krant, o.i.d.
– slapen in een hangmat in een boom
– meer surfen
– ontspullen (tot zo ver dat ik precies kan opnoemen wat ik bezit)
– mijn eerste 100 vogelsoorten op waarneming.nl hebben ingecheckt
– iets op het gebied van natuurgids gaan doen
– (boom-)klimmen weer oppakken
– een nieuwe baan in het natuur-werkveld vinden

Maar bovenal:
– genieten van alles wat ik al heb

Het komende jaar zal ik wederom de benen uit m’n lijf lopen, maar inmiddels heb ik geaccepteerd dat ik nou eenmaal zo ben. Ik houd van ontwikkelen, leren en rennen, daar krijg ik energie van. Af en toe zal het wat minder goed voelen en moet ik even een stapje terugnemen. Ook dat is prima. Ik ben reuze benieuwd waar ik over een jaar sta, ik kijk er naar uit, maar staar er niet op dood. Eerst maar eens genieten van het hier en nu. Hallo bizons, ik ben er nog!

2 Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Matroos Beek
    — 7 jaar geleden

    Wat een mooi overzicht. Je maakte de juiste keuzes en dat hoop je nog meer en|of te blijven doen. Ik hoop dat het bij mij ook zo mag uitpakken. In de natuur woon ik ook al, en ik ben zo vaak ik kan buiten, maar mijn beroepsleven is te druk. Ik zoek naar oplossingen, dus dat komt wel goed.

    Beantwoorden
    • Dylan
      — 7 jaar geleden

      Dankje, dat is inderdaad mooi samengevat!
      Klinkt ook alsof je op de goede weg bent, maar nog even die laatste stappen moet zetten. Gaat lukken, toch?

      Beantwoorden

Exclusieve verhalen van onderweg en de meest bijzondere buitenplekjes ontvangen? Schrijf je in en ontvang zes keer per jaar een BuitenBriefje.