Het is gelukt! Na maanden lang nieuwe dorpjes afrijden, huizen bezichtigen en hypotheekgesprekken voeren krijgen we binnenkort de sleutel van ons nieuwe huis. Drie jaar na onze terugkeer naar de stad vertrekken we weer. Op naar meer rust en ruimte.

Verlangen naar rust

Bijna een jaar geleden schreef ik dat we de knop om hadden gezet en buiten de stad een huis gingen zoeken. Mijn verlangen naar rust was toen al heel aanwezig en één van de redenen dat we de stad uit wilden. Het afgelopen jaar is dat verlangen alleen maar toegenomen. We wonen op twee hoog, met buren aan alle kanten. Er is altijd wel ergens iemand aan het schreeuwen, een baby die krijst of een radio die zo hard staat dat de hele straat mee kan genieten. Echt rustig en stil is het hier eigenlijk nooit.

Lees ook: De knop is om: we gaan de stad (weer) uit!

Toen we begonnen met onze zoektocht wisten we dus dat we de stad uit wilden, maar waar we precies heen zouden gaan was nog een raadsel. Het afgelopen jaar zijn we heel wat dorpjes doorgereden, op zoek naar dat nieuwe plekje. Op een gekke zaterdag zagen we zelfs een leuk huis in Zeeland te koop staan en zijn in de auto gesprongen om de buurt te verkennen!

Disclaimer: dit is helaas niet ons nieuwe huis

Ons eigen surfhuisje vlak bij zee

Gelukkig zijn we uiteindelijk veel dichter bij huis uitgekomen. In eerste instantie richtte we onze zoektocht vooral op de noordelijke plekjes, zoals Noordwijkerhout, Katwijk aan Zee en Zandvoort. Daar kwamen halverwege het jaar echter geen woningen meer te koop. We verruimden onze blik richting het oosten en lieten zelfs de wens om dicht bij het strand te wonen even varen. Tot er uit het niets in het Westland een woning op wandelafstand van het strand te koop kwam. Het was nog even spannend, maar eind dit jaar mogen we ons eigen surfhuisje vlak bij zee betrekken!

Nu is het Westland natuurlijk niet het meest groene plekje van Nederland en was het zeker niet onze eerste keus. In onze zoektocht hebben we dus wel wat compromissen moeten sluiten, maar we wonen straks op wandelafstand van het strand! We verruilen bovendien een klein appartement met tientallen buren in voor een rustige eengezinswoning met tuin. En het mooiste is: die tuin is nu nog volledig betegeld. Daar blijft natuurlijk niet veel van over en ik kijk er enorm naar uit om onze eigen tuin steeds groener te zien worden.

Gezonde spanning

Toch is het ook wel spannend. Hoewel ik in het buitenland heb gewoond en we een aantal jaar terug naar Bloemendaal verhuisden, was dat steeds tijdelijk. Het kopen van een huis voelt permanenter. De stad waar we opgroeiden en het grootste deel van ons leven door hebben gebracht laten we achter ons. Gaan we vrienden en familie nog wel regelmatig zien, is de afstand tot werk nog wel te doen? Het zijn vragen die me regelmatig bezig houden. Natuurlijk kunnen we altijd terug, maar dat is niet de intentie en ik hoop dat we er echt ons plekje vinden. Tot het zo ver is, houd ik me vast aan de gedachte van het strand, de rust en de ruimte. Op naar een nieuwe start!

Dylan Haanappel

Een ex-pessimist, altijd druk en pas 32. Ik ben verslaafd aan het opdoen en delen van kennis. Ooit was ik surfer, later een backpacker, maar nu vooral een mens dat blij wordt van buiten zijn. Je leest hier meer over mij en mijn reis naar een leven in de buitenlucht.