Tien jaar geleden brak tijdens het snowboarden mijn binding af en ik kwam midden in een bocht naar ten val. Ik gleed bijna een ravijn in, maar op nog geen halve meter tot de rand kwam ik tot stilstand. Gelukkig, maar ik kon niet meer staan. Door een snijdende pijn in mijn onderrug kon ik geen gewicht op mijn benen zetten. Zittend op mijn board ben ik heel voorzichtig de berg afgegleden en thuis gekomen.

Diverse dokterbezoeken volgden, maar geen van allen kon echt aanwijsbare schade vinden. Intussen bleef de pijn en een droom was in duigen. Ruim voor het ongeluk was ik namelijk verliefd geworden op het hardlopen. Ik had net mijn eerste twee wedstrijden van 10km gelopen en was aan het trainen voor de halve marathon. Van de een op andere dag ging hardlopen niet meer.

De jaren die volgden deed ik af en toe een poging, maar telkens kwam de pijn terug. Ik moest stoppen met kitesurfen, mijn snowboard deed ik weg en het hardlopen wilde steeds ook maar niet lukken. Daar had ik het moeilijk mee, want bewegen hield me gezond. Fysiek, maar vooral ook mentaal. Tegelijkertijd ronde ik mijn studietijd af en ging ik werken op kantoor. Ik kwam meer dan 15kg aan en conditioneel was ik misschien wel op mijn slechtst ooit.

Tot afgelopen jaar. Ik kwam uit een moeilijke periode en wist: bewegen doet me goed. In de sportschool begon ik met het opbouwen van mijn kracht en hardlopen werd al snel onderdeel van mijn warming-up. Langzaam maar zeker voelde ik het plezier weer terug komen en de pijn was nergens te bekennen. Ik besloot het dit keer professioneel aan te pakken: extreem rustig opbouwen, professionele sportbegeleiding en goede schoenen, maar ook goed slapen, eten en mentale rust. Met een kleine financiële meevaller kocht ik na een aantal maanden de goedkoopste hardloopband op marktplaats. Zo kon ik ineens mijn trainingen tot in detail beheersen en consistent opbouwen, ook als het weer buiten dat niet toeliet.

Een professioneel programma dwong me vier keer per week de loopband op en voor ik het wist liep ik weer 10 kilometer, zelfs in recordtijden! Afgelopen zaterdag was de kerst op de taart, want ik liep ik voor het eerst in meer dan tien jaar weer een hardloopevenement. De Venéco Run, een 10,3km lang parcours bij de “Halve van Monster“, door duinen en over het strand. Met een pittige wind en een snijdende kou was het een zware, maar bijzondere dag. Een afsluiting van een bewogen jaar en het begin van iets nieuws!

Ik besefte me weer hoe veel goed bewegen me doet en zag ineens hoe er een positieve spiraal is gestart: door te beginnen met wat simpele krachtoefeningen voelde ik me mentaal fitter. Daardoor kwam er ruimte in mijn hoofd om meer te bewegen en ging ik me steeds beter voelen. Hardlopen wissel ik inmiddels weer af met fietsen, surfen, krachttraining en andere sporten waar ik blij van word. Ik ben heel wat kilo’s kwijt en voel me een stuk gezonder. De komende maanden hoop ik die positieve beweging vast te houden. Met goede reden, want ik heb me ingeschreven voor mijn eerste halve marathon in januari! Gaat het nu echt gebeuren?

Dylan Haanappel

Een ex-pessimist, altijd druk en pas 32. Ik ben verslaafd aan het opdoen en delen van kennis. Ooit was ik surfer, later een backpacker, maar nu vooral een mens dat blij wordt van buiten zijn. Je leest hier meer over mij en mijn reis naar een leven in de buitenlucht.