Het afgelopen jaar hebben we grotendeels doorgebracht in één van de mooiste duingebieden van Nederland: we mochten wonen in de natuur. Het leven in een oude boswachterswoning in een nationaal park, het klinkt idyllisch en dat is het grotendeels ook. Dat besef kwam vooral toen we weer terug verhuisden naar Den Haag en we weer moesten wennen aan een leven in de stad.

Wonen in de natuur

Vorig jaar oktober verhuisde ik al naar Bloemendaal, Marije kwam anderhalve maand later. De woning, gelegen in een nationaal park, was omringt door bos, duin en allerlei flora en fauna. Zo smulden de damherten ’s ochtends van het verse gras in de tuin, de vogels vlogen de gehele dag af en aan, en ’s nachts kropen de bosuilen uit hun nest. Als we even toe waren aan een frisse neus hoefden we maar de deur uit te stappen en we stonden midden in de natuur. Achter het huis stond een kas die we, na een kleine opknapbeurt, in ere hebben kunnen herstellen, en al snel konden we onze eigen tomaatjes oogsten. Het was een en al genieten.

Leestip: Een fotoverslag van een winters Nationaal Park Zuid-Kennemerland

Maar, alles went en langzaam werden ook de nadelen merkbaar. In de winter was het koud in huis en de elektrische kachel had grootte moeite de slaapkamer (acceptabel) warm te stoken. In diezelfde winterse nachten stond ik regelmatig op sloffen de den naast het huis te ontdoen van sneeuw zodat het dak niet beschadigd raakte. Ook zorgden de najaars-stormen voor omgevallen bomen die het terrein tijdelijk afsloten. Althans, voor de auto dan. Ja, dat zijn pas luxe problemen.

Toch werd het allemaal nóg moeilijker. Omdat we op besloten terrein woonden moesten we bij elk autoritje een paaltje uit de grond halen. Dus: tot het paaltje rijden, stil staan, uit de auto, paaltje van slot en aan de zijkant zetten, terug in de auto, 4 meter rijden, uit de auto, paaltje terug, etc. En dat dag in dag uit, voor de grote boodschappen tot aan het vergeten boterkuipje. Tegelijkertijd klopte er zo nu en dan in het donker een vreemde aan de deur die de weg kwijt was geraakt of gewoon niet helemaal honderd bleek te zijn. Je merkt het al: het leven was echt zwaar.

Het leven in de stad

Inmiddels zijn we terug verhuisd naar Den Haag en wonen we weer in de drukte van de stad. Waar we het afgelopen jaar na zonsondergang geen boom meer konden onderscheiden van de omgeving kun je hier haast geen donker plekje vinden. De lantaarnpaal voor de deur zorgt voor een permanent verlichte woonkamer en de damherten zijn ingeruild voor luid stampende bovenburen. Het is wennen en aanpassen. Maar worden we nu gillend gek? Dat valt gelukkig heel erg mee.

Hoewel we ons plekje hier nog niet hebben gevonden -dat zal nog wel even duren-, passen we wel goed in de stad. Het huisje in de natuur was fantastisch, maar ook enigszins afgesloten. In de winter was het soms bikkelen, de dagen waren kort en vrienden en familie waren ver weg. Het leven in de stad brengt andere mogelijkheden met zich mee. Het is heerlijk om de drukte van mijn vertrouwde café op te kunnen zoeken en tien minuten later op mijn favoriete surfstrand te kunnen genieten van de stilte. Maar ik zou liegen als ik zei dat we het niet missen. Als buitenmens en natuurliefhebber is zo’n plek natuurlijk geweldig en ik zou het liefst er altijd even terug naar toe kunnen. Bovendien moet ik nu toch écht de deur uit als ik vogels wil kijken.

Leestip: Mijn favoriete plekjes in en om het centrum van Den Haag

Al met al hebben we een geweldige tijd gehad, maar passen we ons nu weer rustig aan aan een leven in de stad. We hebben het wonen in de natuur mogen beleven en daar zijn we verdomd dankbaar voor. En ooit, ooit vinden we de perfecte balans tussen leven in de natuur en de voordelen van de stad, daar ben ik zeker van.

Benieuwd waar de komende avonturen allemaal toe leiden? Volg de blog door je aan te melden op de nieuwsbrief, of volg mij gewoon op facebook. Het is zo eenvoudig!

Dylan Haanappel

Een ex-pessimist, altijd druk en pas 32. Ik ben verslaafd aan het opdoen en delen van kennis. Ooit was ik surfer, later een backpacker, maar nu vooral een mens dat blij wordt van buiten zijn. Je leest hier meer over mij en mijn reis naar een leven in de buitenlucht.