Van de stad naar een dorp

Verhuizen naar een dorp: thuiskomen of een grote fout?

Acht maanden geleden schreef ik hier voor het laatst. Na lang zoeken was het eindelijk gelukt: we hadden ons eerste huis gekocht en het was tijd om afscheid te nemen van de stad. Er volgde een rollercoaster van verbouwingen, genieten van het strand, de stad missen, nieuwe plekjes ontdekken en wennen aan de nieuwe omgeving. Inmiddels wonen we hier zes maanden en is het tijd om terug te kijken: was dit ons beste besluit of de grootste fout ooit?

Vanaf het moment dat we de sleutel krijgen voelde ik me vooral opgelucht: we hadden eindelijk een huis gekocht in een tijd waarin at verre vanzelfsprekend is. Snel daarna schoten we in regelmodus, want er moest veel gebeuren in weinig tijd. Ik had weinig vrije dagen om op te nemen, dus de weekenden en avonden brachten we door met sloophamers, stuc pasta en verfkwasten in onze handen. De rustmomenten gebruikten we om verzekeringen te regelen, bestellingen te doen of eten te bestellen. Echt tijd om te ontspannen en de nieuwe omgeving te leren was er niet bij.

De magie van een kerstkaart

Toch waren we ook aan het genieten. We raakten snel in gesprek met de buren, de postbode belde aan om te vertellen waar ‘ie de pakketjes afgeeft als je niet thuis bent en we hoorden voor het eerst de zee in de tuin. Ja, echt waar, we kunnen op een stille dag met de goede windrichting de zee horen vanuit de tuin. En toen we met kerst alle buren een kaartje in de bus deden om ons voor te stellen en iedereen fijne dagen te wensen kregen we ontzettend leuke reacties. Als er al twijfel is geweest, vanaf dat moment wisten we het zeker: dit was een goede keus geweest!

Lees ook: De knop is om: we gaan de stad (weer) uit!

Hoewel ik nog moet wennen aan de oneindige lijst van klusjes die komt kijken bij een eigen huis – zoals het onverwachts de toiletpot moeten vervangen, een wel heel vochtige kruipruimte droog krijgen en continu scheuren in de muur repareren – zijn we steeds meer gaan genieten. We zijn bijna dagelijks op het strand te vinden, genieten enorm van de inmiddels zeer groene tuin en kunnen maar al te goed wennen aan de rust en ruimte. Wanneer we willen zoeken we de drukte op, want die is eigenlijk altijd dichtbij.

Energie om te sporten

Maar boven alles ben ik weer de energie en ruimte gaan voelen om te sporten. Sporten is voor mij altijd een goede graadmeter geweest voor mijn mentale gezondheid. Als ik sport voel ik me beter, maar als ik me beter voel, heb ik ook zin om te sporten. De afgelopen jaren was ik veel aangekomen en mijn fitheid verloren. Incidenteel was ik weer een tijdje bezig, maar al snel zakte die motivatie weg. Inmiddels ben ik bijna 10 kg afgevallen, sport ik minimaal 4 dagen in de week en zet ik nieuwe doelen waar ik een jaar geleden alleen maar van kon dromen. En het mooiste is, daardoor voel ik ook eindelijk weer de energie om te schrijven!

De conclusie is dus simpel: verhuizen naar een dorp was een van de beste beslissingen in mijn leven. Ik voel me hier thuis, wordt langzaam fitter en energieker en de creativiteit komt weer wat terug. Er staat een hoop te gebeuren, dus je kunt veel nieuwe verhalen verwachten! Benieuwd wat we in de tussentijd uitspoken? Volg me dan op Instagram, daar probeer ik vaker kleine snippets te delen.

No Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Exclusieve verhalen van onderweg en de meest bijzondere buitenplekjes ontvangen? Schrijf je in en ontvang zes keer per jaar een BuitenBriefje.