Met enig gevoel van nostalgie scroll ik door mijn Instagram-posts. Ik zie dat ik mijn eerste post deelde op 2 oktober 2016. Bijna exact drie jaar geleden. De afgelopen jaren volgden heel wat verhalen. Mijn foto’s werden beter, de verhalen uitgebreider. Het algoritme veranderde en ik paste mijn posts weer aan. Instagram was het begin van dylangaatnaarbuiten.nl, het idee werd er geboren. En toch trek ik de stekker er uit.

Hoe het allemaal begon

In 2016 was ik bijzonder snel op weg om mijn leven achter de computer te verruilen voor een leven in de buitenlucht. Ik was bezig met mijn omscholing tot ecoloog en natuuronderzoeker. Met heel veel geluk en toeval landde ik mijn eerst mijn eerste baan als wildlife-researcher: ik mocht het gedrag van de Europese bizon onderzoeken. Het was een ‘dream come true’!

Met het buiten zijn kwam ook mijn liefde voor fotografie weer terug. Dagelijks ontdekte ik nieuwe verhalen en die wilde ik niet voor mijzelf houden. Mijn camera werd mijn gereedschap en ik deelde vaker foto’s en mijn passie. Steeds meer mensen wisten mijn verhalen te vinden en mijn Instagram-account groeide snel. Ik besloot voornamelijk mijn mooiste foto’s te blijven delen en mijn verhalen uitgebreider te beschrijven. Dylangaatnaarbuiten werd geboren.

Het begin van het einde

Tussen 2016 en 2018 was ik veel in het ‘veld’ te vinden. Ik deed onderzoek bij de bizons, was regelmatig in andere natuurgebieden te vinden en betrok zelfs een boswachterswoning in een van Nederlands mooiste Nationale Parken, waar ik mijn mooiste winter in Nederland doormaakte. Aan foto’s dus zeker geen gebrek en op Instagram bleef ik korte verhalen delen. Over de natuur in Nederland, over avonturen Scandinavië, maar vooral over mijn grote liefde voor wildlife.

Met de luxe van zoveel mogelijkheden werden mijn eisen ook steeds hoger. Alleen de beste foto’s mochten op Instagram, maar ik moest wel 3 keer per week iets posten. Het liefst pasten de foto’s ook binnen het geijkte Instagram-plaatje en sloten de verhalen aan bij het op dat moment werkende Instagram-algoritme. Dat was ook geen probleem, tot ik terug naar de stad verhuisde. Na een aantal weken was mijn content op en werd het maken van nieuwe content een verplichting. Op zich geen ramp, want het gaf me een goede reden om regelmatig de natuur op te zoeken. Tot ik op een gegeven moment alleen nog op pad ging om de standaard Instagram foto’s te maken en er van genieten geen sprake meer was.

Het besluit: ik stop met Instagram

Ik besefte me toen al snel dat dit helemaal tegen mijn streven in ging. Mijn droom was om meer buiten te komen, te genieten van de natuur en met wildlife te werken. En hier was ik, wonend in de stad en af en toe met tegenzin op pad met een camera om geijkte foto’s te maken voor mijn volgers op Instagram. Wat een onzin!

Toch was het besluit om te stoppen met Instagram niet snel genomen. Mijn verhalen roepen veel herkenbaarheid op, ik krijg steeds vaker berichtjes van mensen die blij zijn dat ze mijn site hebben gevonden. Vaak gebeurt dat via Instagram, met meer dan 2000 volgers is het mijn grootste social media kanaal. Mijn foto’s worden gewaardeerd en ik heb een prachtig platform om mijn verhalen op te delen.

Het is echter tijd om voor mijzelf te kiezen en tijd vrij te maken voor de dingen waar ik blij van word. Ik heb een prachtige baan waarbij ik een bijdrage kan leveren aan een betere toekomst. Ik wil weer vaker de natuur in, met én zonder camera, en nieuwe verhalen maken. Ik wil weer foto’s maken waar ík blij van word, niet de geijkte Instagram-volger. Ik wil weer vaker “mijn” bizons bezoeken, om te observeren, te leren en te schrijven. En dat betekent dat ik minder online zal zijn, beginnend bij Instagram. Het platform waar het allemaal begon.

Tot eind dit jaar zal mijn account online blijven, maar ik zal niet meer posten. Op Facebook blijf je voorlopig op de hoogte van mijn nieuwste verhalen, dus je kunt me daar nog volgen. Ik heb geen idee wat de toekomst verder brengt, maar het voelt heerlijk om alvast wat los te laten.

Dylan Haanappel

Een ex-pessimist, altijd druk en pas 32. Ik ben verslaafd aan het opdoen en delen van kennis. Ooit was ik surfer, later een backpacker, maar nu vooral een mens dat blij wordt van buiten zijn. Je leest hier meer over mij en mijn reis naar een leven in de buitenlucht.