Deze week heb ik de drukte ingeruild voor een huis buiten de stad. Alleen zijn, weinig prikkels en absolute stilte. Die rust doet me heel erg goed, even een stapje terug en minder gehaast. Toch voelde ik vanmorgen weer een gevoel van drukte opkomen en ik snapte niet waar dat gevoel vandaan kwam. Tot het ging regenen.

Niets doen als het regent

De hele ochtend was ik al onrustig. In mijn hoofd bouwde zich al twee dagen een to do-lijstje op, maar ik had helemaal geen zin om boodschappen te doen, mijn mail bij te werken of te gaan fietsen. Eigenlijk wilde ik gewoon op de bank liggen met een boek. Toen ik dat uiteindelijk besloot te doen lukte het me maar niet om me te verliezen in de bladzijdes. Meerdere keren moest ik een weer bovenaan de pagina beginnen, omdat de tekst gewoon niet binnenkwam. Mijn oog viel steeds op de blauwe lucht buiten en ik voelde een bedrukkend gevoel iets te moeten. Wat ik ook deed, het lukte me niet om echt te ontspannen.

Een uur of twee later belande ik na wat ronddwalen weer op de bank. Voor ik het door had lag ik languit en was ik verdwenen in mijn boek. Het gevoel iets te moeten was compleet verdwenen en er kwam rust in mijn lijf. Wat was er veranderd in die twee uur? De blauwe lucht was grijs gekleurd en de zon had plaats gemaakt voor een flinke regenbui. Met die weersverandering was ook het schuldgevoel verdwenen en kon ik me er prima aan overgeven lekker niets te doen.

Nu is dit op zich geen nieuwe ontdekking, er is zelfs een grote kans dat je dit gevoel goed herkent. Voor velen is het zelfs een reden om van de winter te houden: het is nat en koud buiten, dus je kunt lekker met een kopje thee op de bank hele dagen niets doen. Wat me vooral opviel was het onbewuste proces in mijn lijf. Ontspannen lukte pas toen het weer verslechterde, zelfs zonder daar bewust mee bezig te zijn. Alsof mijn lijf een excuus nodig heeft om te mogen ontspannen.

Ontspannen wanneer je wilt

Dat gevoel vormt een rode draad door mijn leven. Ik ben best hard voor mezelf, wil altijd beter en kan altijd nog iets meer. Echt ontspannen lukt pas als het echt niet anders kan. Nu ik er zo over nadenk is het misschien we de reden waarom ik zo graag meer buiten ben. Buiten kan ik eigenlijk niets anders dan tot rust komen en ontspannen. Maar binnen lukt dat me eigenlijk alleen als het “mag”, bijvoorbeeld als het regent.

De komende tijd ga ik er eens extra opletten en mezelf verplichten vaker niets te doen. Net als met alles in het leven baart oefening kunst en ik geloof dat ik ook dit kan leren. Want ontspannen wanneer ik wil, dat lijkt me heerlijk.

Hoe zit het met jou, kan jij ontspannen wanneer je wil of herken je dit gevoel?

Dylan Haanappel

Een ex-pessimist, altijd druk en pas 32. Ik ben verslaafd aan het opdoen en delen van kennis. Ooit was ik surfer, later een backpacker, maar nu vooral een mens dat blij wordt van buiten zijn. Je leest hier meer over mij en mijn reis naar een leven in de buitenlucht.